Hoc est non dividere, sed frangere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Duo Reges: constructio interrete. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;

Erit enim mecum, si tecum erit.

Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted]. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Videsne quam sit magna dissensio? Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Sed fortuna fortis; Sed tamen intellego quid velit.

Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est.
Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae.
Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.
Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?
Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.
Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum,
idem pluribus verbis exponere.

Honestum igitur id intellegimus, quod tale est, ut detracta
omni utilitate sine ullis praemiis fructibusve per se ipsum
possit iure laudari.

Frater et T.

Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.

Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.
Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.
Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Quid vero?: Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.
Bork: Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?
Certe non potest.: Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.
Scrupulum, inquam, abeunti;: Atque ut ceteri dicere existimantur melius quam facere, sic hi mihi videntur facere melius quam dicere.
Bork: Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?